It's a start

Ja tuurlijk! Ik ga weer een reisblog schrijven, you bet. Maar het duurt lang voordat ik iets op wíl schrijven. Er valt genoeg te vertellen hoor, daar ligt het niet aan. Alles wat ik zie en voel, wordt een verhaal in mijn hoofd. Zelfs in mijn dromen spelen zich complete films af. Maar om het daaruit te krijgen, valt nog niet mee. Er ligt van alles op de loer om me af te leiden van het schrijven. En hier in Cornwall is dat veel.

Het is er prachtig! Kom zelf maar kijken. 

Wat er wel gebeurt, ik schrijf over dieren. De gewone dieren hier om me heen. De zilvermeeuwen, de merels, de roeken, de bijen, de hommels, de pissebedden, de konijnen, de lieveheersbeestjes, de vlinders. En oude verhalen hangen in de lucht.

De cottage waar ik tijdelijk in woon heet Mermaid Cottage en in de tuin is een prachtige houten zeemeermin. Haar hoofd is altijd in de schaduw. Is dat met opzet zo gedaan? Ik denk het wel. Hoe mooi ze ook is, een zeemeermin heeft geen goede naam. Er zijn veel schepen vergaan hier aan de kust. Door het gezang en gelonk van de zeemeerminnen? Of toch door de Menacles, een groep verraderlijke rotsen die deels onder water zitten.

Getijden
Wat ik zo fijn vind is dat de natuur hier een grote rol speelt. De zee is iedere dag anders: andere golven, een andere kleur, eb & vloed. Door de getijden moeten de vissers zich aanpassen aan het ritme van het water. Soms gaan ze heel vroeg op pad, soms later op de dag. Geen 9 tot 5. 

Ik heb dat ook, in mij is het ook eb en vloed. En niet altijd op dezelfde tijd. Logisch, als je bedenkt dat een mens voor een groot gedeelte uit water bestaat. Hier mag ik meedeinen en hoef niet te passen in een verzonnen ritme. 

De zwemmers komen als het eb is maar vloed wordt, zodat ze niet de zee in worden getrokken. Ik weet niet hoe koud het water is maar lekker zal het niet zijn! Het zijn allemaal vrouwen. Een paar dragen een wetsuit, maar de meesten zijn gewoon in badpak. De blue tits is de toepasselijke naam van hun zwemclub.

En dan zijn er nog de hondjes! Ik ben dol op honden aan het strand, Waar ze los mogen lopen in het laagseizoen (en dat is het nu nog) en zoveel plezier hebben. Er wordt wat afgesnuffeld en geblaft maar ruzie is er nooit. Als je iemand niet leuk vindt dan ga je er niet naartoe. Of je geeft even een snauw en dat is dat. Simpel toch?

Eindeloos heen en weer het water in, kuilen graven, gekke sprongetjes maken, keihard rennen, rollen, elkaars bal afpakken, gieren van de lach. Het mag allemaal.

Op de Isles of Scilly, voor de kust van Cornwall,  schijnen papegaaiduikers te zijn rond deze tijd van het jaar en hopelijk gaan we ze zien volgende week. Op de Faeröer komen ze ieder jaar op 1 eilandje, Mykines, waar je alleen per helikopter of boot kan komen. Was ik toch een week te vroeg. Geen puffin gezien. Maybe better luck this time.  

More to come
Dus… als je het leuk vindt om te lezen over de dieren hier in Cornwall, dan zit je goed. Ik zal regelmatig wat posten over the birds and the bees. En alle andere vrienden die me iets te vertellen hebben.

Wil je een mailtje ontvangen wanneer ik iets nieuws schrijf? Meld je dan aan voor de mailinglijst.
Klik hier om je aan te melden


Op mijn bank ligt een onbekende te slapen. Normaal een harde werker, genoeg gedaan vandaag. 
Ik fluister dat ze beter naar buiten kan gaan. Ze zegt: ik heb zo'n dorst en gerommel in mijn maag.

Zachtjes laat ik haar een glas in glijden, in de dakgoot er weer uit.
Wat suikerwater doet wonderen: handen in de zij en lipjes getuit.

Dank je wel, daag!